اين روزها كه همه‌جا صحبت از انتخاباته و اين حرف‌ها، الپر ابراز خوشحالی كرده كه معين داره پيش می‌ره و فلان و بهمان!
اما آقای معين به عنوان يك رئيس جمهور بالقوه، فن سخن‌وری نمی‌داند. جملات و كلمات را خيلی جويده ادا می‌كند و اين، باعث كم‌اثر شدن سخنانش می‌شود. البته، ضعفی‌ست كه با تمرين، مرتفع می‌شود (در مدیریت کیفیت، بهترین نقاط برای پیشرفت، همان نقاط ضعف هستند که نقاط بهبود نامیده می‌شوند).
اگر باور نمی‌كنيد به سخنرانی‌هايش دوباره گوش كنيد، حتی در فيلم قبلا ضبط‌شده‌ی صحبت‌هايش با سعيد حجاريان هم اين مساله مشهود است. بعد آن را مقايسه كنيد با صحبت‌های آقای قاليباف كه درست در نقطه‌ی مقابل دكتر معين قرار دارد! ﴿يك سوال، آقای قاليباف دكترا داره؟ دكترای چی؟ جفرافیای سیاسی؟ تو کشور ما چه راحت می‌شه دکترا گرفت و خبر نداشتیم...﴾
ديگر اين‌كه هنوز تيم منتخب دكتر معين مشخص نيست! باور كنيم كه ما فقط يك‌نفر را انتخاب نمی‌كنيم، همان‌طوری كه نمی‌بايست همه‌چيز را از يك‌نفر بخواهيم. ما درواقع با انتخاب رئيس‌جمهور، يك تيم ﴿هيئت دولت﴾ را انتخاب می‌كنيم.
وقتی هيئت دولت منتخب يك رئيس‌جمهور، در خانه‌ی ملت به دست پرمهر نمايندگان مردم، امحاء می‌شود، دولت را وزيران تحميلی و از سر ناچاری تشكيل می‌دهند و در اين حالت، ديگر كاری از دست رئيس جمهور برنمی‌آيد. در انتها هم به نارضايتی عمومی مردم می‌رسيم!
بنابراين، به نظرم بهتر است آقای معين، اعضای دست اول، دوم و حتی دست سوم تيمش را هم مشخص كند. اين‌طوری، هم خط‌مشی فكری وی روشن‌تر خواهد شد و هم بازار انتخابات... داغ‌تر!
اگر پس از ریاست جمهوری، فكری هم به حال سعيد حجاريان بنده‌ی خدا بكند كه چه بهتر! او اين‌چنين در بند گفتن اسير و ضارب او فارغ از هرگونه بندی، در دل جامعه گردان، تا شايد روزی زحمت ترور فردی ديگر را بكشد!
راستی، چرا به جای بیان نقاط قوت خودمان، همیشه به دنبال نقاط ضعف دیگران هستیم! چرا به جای بیان برنامه، یکسره به کارهای ناکرده‌ی دولت‌های قبلی اشاره می‌کنیم و به آن نام "کوتاهی" می‌نهیم. کوبیدن و تخطئه‌ی دیگران که دلیل بهتر بودن ما نیست، هست؟ متاسفانه، چنین اندیشه‌ای از دیرباز در کشور ما حاکم بوده و به نظر می‌رسد خواهد بود...
پستها
